Sadece bir yaşamı erteledim uzun zamandır yapmam gerekendi belkide.
Kendimi suçladığım geceler hala bitmedi içimde sancılar var sana ait olmayan.
Sen yoksun derken bile senin olduğunu biliyorum içimde bir yerlerde hala sızladığın,
Bir gece ansızın ve apansızca tüm hışmınla ortaya çıkacağının farkındayım ve hazırlıklıyım.
Dünya tarihi üzerindeki her yokoluşu yükledim bedenime, her acıda vardım ben;
İmparatorluklar çöktüğünde ordaydım, bir bebeğin açlığında ve bir sevginin sonunda umutların yitirildiği yerde ben vardım.
Hiç bir başlangıçta yer almadım hep bitişlerde var oldum her sonda ben vardım.
Şimdi kendi sonumdayım artık yoruldum, dünyanın başlangıcında belkide daha ilk tohum ekilmeden hazırlanan sonun adıydı benim adım.
Düşüncelerimde hep sonlar oldu ve hayat hiç bir zaman bir başlangıç hediye etmedi bana.
Yaşadığım asırlar ve girdiğim her beden bir sondu benim için.
Kelimeler ve yaşananlar artık bir boşluk hayatımda sebebi sen değilsin senin verdiklerin değil.
Alınma üstüne yada sahiplenme onurlu bedeninle, düşüncelerinle.
Sadece tarihin tozlu sayfalarında gezin benim için, orada göreceksin beni;
Tüm günah tohumlarında tüm isyanlarda yaratılan her facia ve her çirkin apansız ölümde ben varım.
Umutları tüketen ben, benim adım tarihte, acılarda, gözyaşlarında gizli.