Kasvetli bir gün görüyor yine gözlerim.
Yetim çocuğun haykırışlarını yaşıyorum.
Aşına aşına beynime ince sular sızıyor.
Çiseli yağmur biriktiriyorum gülüşümde.
Batağa düştüğümü dehşetle görüyorum.
Bir avuç su bulsam ağırlığını taşıyorum.
Boğuyorum ellerimle hayata soluğumu.
Çünkü korkuyorum sadece bağırıyorum.
Paçalarıma yapışan, çamurlar bulaştıran
Kirli sularda yürür gibi ayaklarımı çeken
Her adımda günlük yol zahmeti çektiren
Ömür denen eziyete battıkça batıyorum.
Karabataklar uçuşuyor başımın üstünde.
Beynimi kuşlara yediriyorum ağlıyorum.
Hayatımı düşündükçe nilüferi seviyorum.