I

Ziyadesiyle üzgünüm,
çıkarak yola kendi doğrularımdan,
verdiğim tüm zahmetler için...
Şahit olduğumdan mahremine,
ellerinin ıslağını paylaştığıma varana,
herşeyden üzgün...


II

Yola çıktığım vakitler geri dönmelerim,
sağ ve sol yanımın ortasında sevmem seni,
ve her köşe başında, korkarak beklemek gölgeni,
tek bir kurşuna bırakıyor yalnızlığımı.
Ne olur dolaşma geceleri sokaklarda,
bana gösterme gölgeni.


III

Özlemek değil bu, açlık.
Salt, su ile yaşayacağını sanmak susuzken,
seni bana ıslak bırakıyor.

Ağırım, çünkü ıslak ruhum.
Gölgem, sesim ıslak.
Tut ellerimden kurut beni,
Güneşim ol vur yüzüme,
Kurtar beni kendinden, kendin için.