Kabuğundan çıkmak gibi cevizin…
İlk sınavdan sonra ohun ferahında öğrencinin…
Sevincinde zor bir yarışın varışında ilkliliğin…
Söylemek istediğini zoraki söylediğinde ve o anın…
Az daha kaçıracağın vakit yakaladığında peşinden koştuğunun...

Esaretinden kurtulabilene ne mutlu…
Mutludur yapmak isteyen yaptığında…
Ve yapamamanın esaretinden kurtulduğunda dökülürse sözcükler…
Faili olduğu kadar sebebidir de mutluluğu gösteren tebessümler.

Anlayamazsın gülmekten hüküm giymiş o tebessüm dudaklarını…
Ve takiben baktığında o bakışlara göz bebeği üzerinde birikmiş buğuyu nasılda gözyaşına çevirdiğini görürsün yine o bakışların.
Tebessümle gerilirken dudaklar, çizgileşen gamzeleri takip eder iki damla yaş.

Gözyaşından kurtulmak mıdır sevinmek için?
Yoksa gözyaşını sevinçle birleştirmek midir gerçekten sevinmek?

Muhammed AKBAŞ