İnsan bizim buralarda özleniyor.

Buralar dediğim, dağlar yaylalar.
Yeşil istemediğin kadar.
Hava desen içini sızlatır.

Koyun, keçi, köpek,......
Hepsi var ama
Ne konuşulur ki?

Artık konuşmak istediğimde
Kimseyi aramıyorum.

Gökyüzündeki yıldızların
Yalnızlığını paylaşmaktan da,
Papatya falından da bıktım.

Yaprağın üzerine konmuş
Uğur böceğiyle dertleşmek mi?
Hı ıh! olacak iş değil.
Uçtu uçacak vefasız.

Bu aralar kurbağalarla başım dertte.
Gecenin ikisinde başlıyorlar öymeye.
Sabah olmuyor.

Olsa ne olacak?

Buralarda insan özleniyor.

İnsan dediysem,
Sabah akşam
Tekmil merhaba dediklerim değil.
Sevgiliyi kastediyorum.

Ama ne kavuşma arzusu,
Ne de zamanım kaldı.

Gökyüzünün dostluğu da yetmiyor, artık.

Sanırım,
Veysel'in dediği gibi;
Yarını tüketmiş bedenimin
kucaklayacağı topraktır,
Bundan böyle.

Kucaklayacağı topraktır,
Senin yerine.