O kadar yalnız hissediyorum ki
Kendimi bazen, beni sevenler
Ve sevdiklerim de olmasa
Kaybolup gideceğim bu koca evrende.
Belki buhar olup uçarım semaya
Ve yağmur damlaları olarak
Geri dönerim sana..
Kim bilebilir!
Şu anda tek dostum yasemenler.
Etrafa yaydıkları mis kokularıyla
Bir hoşum doğrusu..
Onları senin için ektim saksıya.
Ve senin sevginle büyütüyorum
Su vermeden..
Yüzünde şaşkınlık ifadesi.!
Haklısın!
Sevginin mucizesi bu..
Bir gün anlarsın sen de merak etme..
Belki kendi mucizeni yaratırsın,
Tıpkı benim gibi.
Belki de sende gelincik ekersin saksıya
Ve bana olan aşkınla büyütürsün su vermeden.
Sadece biraz sabır ve zaman..
Hepsi bu! acelem yok..
Ölmeyeceğim nasıl olsa.
O kadar anım var ki seninle ilgili..
Hangisini anlatsam bilmiyorum..
Beraber uzandık mehtaba karşı,
Beraber yedik en güzel yemekleri,
Ya tatlı niyetine dinlediğimiz türküler
Hala kulaklarımda..
Yine beraber söyledik fasılları kanon halinde,
Duygusal filimlerde beraber ağladık,
Hele o son yaptığımız payton gezisi dün gibi aklımda.
Ya adalar! Gezilmedik yer bırakmadık.
Ha bir de kınalıya geçerken
Martılara attığımız simit taneleri..
Ne kadar da masumlardı martılar,
Hatırında mı bilmiyorum.
Ne gariptir ki kimselere benzetemiyorum seni..
Ne ektiğim yasemenlere benziyorsun..
Ne sardunyalara..
Ne de güller üzerinde ki çiğ tanelerine..
Hep bir eksiklik var..
Oysa ki sen tek ve kusursuzsun..
Tıpkı gökte yağan kar taneleri gibi..
Onlar da kusursuz..

24/06/2005 (kar taneleri gibi soğuk bir yüreye E'ye)