4 harf aslında...ama ne çok anlam ifade ediyor...
…maviye aşığım...bu tutku ta çocukluğumdan itibaren başlıyor...nedenini bilmiyorum...bir gerçek var ki mavilikler çeker beni... kimi çocuklar deniz kabukları yığardı,renkli renkli taşlar, bense ayışığı ekerdim geceye ,rüzgarlar üfürürdüm hafiften yakamoz olsun diye ve toplayıp yakamozlarımı yastığımın altına doldururdum…mavi düşler görmek için
…herkes denize öylesine bakar..bense öyle derin, anlamlı bakarım..deniz kıyısında iken sanki beni çağırır birisi...dalgalar gel der...o anda koşarım denize...Ilık esen bir meltemin yumuşaklığında...koşarım …yosun yosun, mavi mavi kokuya... kulaklarımda martı çığlığı… otururum yanına konuşurum onunla bana hikayeler anlatır mavi’ye dair… bazende edepsiz olur çıkarır beni baştan ve anadan üryan atarım kendimi koynuna,utanmamı bırakıp bir kenara delice sevişirim mavi mavi…dalga dalga,köpük köpük terleriz…
…maviyi denizde sevdiğim kadar severim gökyüzünde…ikiside birbirinden çalmış rengini ,uyumlu bir çift gibiler,yunuslar birinde,diğerinde bir martı arınıp tüm tasalarından bırakıverirler kendilerini süzüle süzüle bir yıldız gibi…
…birde asi yanı yokmu… o asi yanı…tanrıların başkaldırısı gibi hissederim bazen… zephyrus ve poseidon zeus’amı kızmışlar?? bu fırtına…bu dalga…korkular salar içime üşür çocuk yanım,ağlarım ve acır halime tanrı apollon “doğ!!” der güneşe…durulur mavim,gülümser mavim, ben gülümserim
ben üşümemide severim…korkularımı da, mavi’mi asi’yken de…
…belki de bu ismi telaffuz etmem bundandır... ASİ ve MAVİ…
…bir gün tutup elinden mavimin…atıp kendimi içine onun yüreğindeki ülkeye, atlantis ülkesine gitmeyi hayal ederim… derinliklerindeki o şehrin gizemi çeker götürür beni usul usul kendine ne çok isterim…ne çok…
vefalı'dan mavi'sine