yokluğa uzanan bir el gibi başladı seni sevmek, bir an dilime ya olmazsayı getirmedim..hep olacak gibiydi umutlarım..ne yaşıyorsam senin içindi, neyi
konuşuyorsam sana anlatıyordum, ve neye acıksam sevgine duyduğum kadar aç açık değildim..zaman zaman hiç yaşamadığım tebessümleri buldum içimden gülebildim..zaman zaman o içten güldüğüm yerlerimin parçalandığını hissettim..hepsi seni kaybetme korkumdandı, hepsinin nedeni buydu..verdiğim bütün savaşlarda bir tek bundan kurtulamadım, ne zaman az bi duyamasam
sesini, ne zaman içimde az bi yokluğunu hissetsem korkudan nefes alamadım..sensiz bir an, bir gün geçirmek seni yaşadıktan sonra öyle
dayanılmaz ki..ne zaman ufak bir kavgada kırılsam sana, yine de içimde o korku var hep...ya gidersen..ya gidersen diye az bi düşünce girse şu içime
bütün hücrelerimin eridiğini hissediyorum..hiç bi zaman kıyamadığımdan belki bütün bu anlaşmazlıklar .. sana kırılamadığımdan belki.. biliyorum ki seni bir daha yaşayamıycam eğer gidersen, biliyorum ki bir daha kendim gibi hiç
sevemiycem..en çok bir ömür kendimi hayatta çok sevdiğim bi insana aitken kaybedişimden, kendime aslında kötü bi insan olmadığımı anlatamadığım için
küsücem her şeye gidersen....