İşte şimdi anlıyorum
Züleyha'nın derdini...
Neden dağlara
Vurmak gerektiğini kendimi...
Türküler yakılsın doruklarında.
Oy benim adım...
Irmak boyları hüzün
Taşır okyanusuma...

Eylem eylem büyürse
Dalgalar kollarında
Yıkılmam depremler olsa...
Biliyorum bir kent var
Ağıdımı kabullenen
Ve ortasında bir kadın,
Acı örtüsüne bürünen.
Ey benim adına secde
Ettiğim dilber;
Kurşuni renkte
Sen allarsın
İntiharımı...

Ne gam, ne keder.
Ölümün, ölümümün
Yüzünü süslerken sen...
Kadınım;
Kelam kağıda düştü.
Aşk ismin alevinde
Yandı kor düştü.
Ben bir düş'tüm
Düştüm.
Uyandım...
Adımı uyuyanlar unutsun.