Yaşadığımız sistem bu hayatın döngüsü insanı nasılda tedirgin edici….nedenlerini ve nasıllarını çözemez oluyorum çoğu kereler,haksızlıkları,eşitsizlikleri,duyarsızlıkları,didişmeleri….işte böyle bir dünyada savunmasız yalnız ve terk edilmiş olmanın aşinalığını taşıyorum eteklerimde…dün bugün, yarın…burada , başka yerde umudun olmadığı suskunluğun ve karanlığın hüküm sürdüğü insana ait olmayan yalnızlığın şehri.. bir yerlerdesin bağrında hangi acılı hüznü barındırırsın?….kim ne kusar sana?….etrafımızda ürkütücü yaşamın aldattığı yabanıl kapı komşuları,tanışık olduğumuz ahbaplarımız , iş arkadaşlarımız yakın yada uzak arkadaşımız diye nitelendirdiğimiz karakterler var…işte hayatın tuhaf hikayesi de bu insanlara nasıl bir bakış açısı yaratmam gerek diye düşünen ben ile başlar yani benim hikayem…
Evet dalaşmalarım var yaşamımla bu yadsınamaz bir gerçek ama sistem zulmederken biz insancıklara ,seyre dalamam bu alemi,pembe düşlerim varsın olmasın,elime bir kalkan verilmiş ….niye neden kimden korunmak için tüm bunlar dönüp dolaşıp yine benim göz bebeklerimde birikmiyor mu yada siz ne sanıyorsunuz?peki ya mendilimdeki kan izleri o nereden geldi ?kusmak istiyor biliyorum duyularım…kulağımdaki gelen uğultu yani bana yardım edeceğini sanan ancak boş konuşan sizler kimsiniz..melez “düşünceler bulvarında sıkışıp kalmışlar” bana ne yardımı olacak?
Zihnimdeki hatıraların kimisi net,kimisi flu kimisi aynı kareye yığılıveriyor….