İyi ki varsın. Benim bu iyi ki varsın cümlemi görsen veya duysan kabullenemez, şaşırırdın herhalde. Hyatımla ilgli teşhislerin o kadar doğru oluyor ki. Zamanı gelince benim tarafımdan , farkedilmemesi imkansız oluyor. Özellikle ikili ilişkilerimde.

Hani seninle iki arkadaş gibi oturup konuştuğumuz, o küçücük mutfak masasının dili olsa dersin. Tek şahidimiz. Özel hayatımda ki seçimlerim hep yanlış oluyor ve yanlışa bile bile gididp, sığındığım tek insansın. Sen şimdi olsan, anneler ne içindir ki dersin. Ama mutlaka şu cümleyi de eklersin " Ah beni bir dinlesen ne duygusal çöküntülere giricen ne de kendini bu kadar yıpratıcan." Haklısın annecim. Hem de yerden göğe kadar haklısın.

Ama benimde bir çift lafım var. Eğer ki ben o tecrübeleri yaşamassam, canım acımadan ve ilerde çocuklarım olduğunda senin gibi nasıl onların yanında olurum. Ve her acıdan sonra , her yere düşyüğümde tek başıma kalkamassam , ilerde söyliyecek hiç bir lafım olmaz. Lafımın olmadığı yerde tecrübelerim olmaz. Biliyorum Amerika'yı yeniden keşfetmeme gerek yok. Ama keşfedilmeyen yerlerini keşfediyorum. Biraz izin ver, nefes alayım. Senin tecrübelerine her şeye rağmen sonsuz saygılar. Bırak aşklarımı yaşayayım.

Senin dediğin gibi aşk bensiz, ben aşksız yaşayamam.Anneme sevgilerle.