Her aşkta bir hüsran,
ve her şiirde bir acı mı olmalı?
Yalnızlığın çaresi yokmuş gibi,
duygularım hep ayaklarıma mı dolanmalı?

Söyleyemediğim sevgilerim,
açılamadığım aşklarım,
kuramadığım düşlerim,
ve hiç kıramadığım şanslarım mı olmalı?

Dertlerim, arkamdan gelmeyin.
Tanımıyorum artık sizi.

İstediğim sorudan başlıyorum hayata.
Tüm cezalarımı aldım sizden,
verin artık ödüllerimi.

Sevmeliyim elbette.
Bir o kadar da sevilmeliyim.
Siz sıranızı savdınız.
Sıra bende, gülmeliyim.

Şiirler, sizinde yanılma vaktiniz geldi.
Yeter artık bu kördüğüm.

Bütün yanlışlarıma suç üstü yaptım.
Ve hepsini dün akşam gizlice çöpe attım.
Kimse görmedi, kayboldular.
Belki de çoktan bir kaç kedinin akşam yemeği oldular.

Zaman gibiyim.
Durduğum yerde duramıyorum.

Biliyorum o el çok yakın.
Ama şimdilik tutamıyorum...