Demek yedin pastamı
Cumartesi doğum günü gecesi
Ben de kabuslardaydım o gece
Kardeşlerimi gördüm
Onlar bu tatilde dünyayı döndürüyorlardı.
Sabah uçurtma tuttum
Çamaşırları yıkadık ağabeyimle
Bu kirli ülkenin çamaşırlarını
Şimdi üç kardeş de hasta
Bir yaprak olsam beni bulabilirler mi?
Onu düşündüm
Ve yaralarını mumya kalbimin
Nasıl onarırım diye
“adı kötüye çıkmış sokaklar gibi
Onaramadığı yanları vardır insanın kendini”
Diyor şair günlerinde bir şair
Ben kuş da mı olamam
Bir kuş olmasını kıskandım bir şairin
Yeşil yeşil mi oldum şimdi.
So / böylece
Kurtulur benden katipler
Sistem katip işi yapmış şiiri
Bu şiir de katip işi bir şiir
Benim değil tümü bu duyguların
“taşıyoruz diyenlerin” beni.
Güzel cumartesilerde dolanan çocuk yok buralarda
Kıyılarında izmir’in , ellerinden tutuğu saf sevgilerlerde sevdiği sevgilisiyle
Yusuf da yok joseph’de
Onun, yusuf’un burdur minübüsünde dinlediği ege türküleri gibi değil bu ülke de
Acılar var, acılar, acılar, acılar
Kasaplar var bu dünyayı döndüren.



Levent Karataş