Aşkı bulmak o kadar zor ki! Ne zaman nerde bulacağımız meçhul. Ne olurdu ben de o yüce duyguya erişebilseydim! İçimde yanan koskocaman bir alev var ve her geçen gün canımı acıtmaya çoğalarak devam ediyor.
Şöyle bir etrafa bakıyorum; bir çok insan mutlu. Yüzlerinde derin bir tebessüm, gözlerinde kendimde görmediğim bir ışıltı.İmrenmemek elde mi...! Kıskanmak değil bunun adı! Yoo o kadar art niyetli değilim. Ama ne bileyim işte bir özlem belki de.
Bazı duygular vardır anlatamazsınız, yaşamanız gerekir. Aşkın tanımını yap dedikleri zaman bir şey diyemiyorum. Çünkü yaşamadım. Genel tanımlara bağlı kalmak hoşuma gitmiyor. Çünkü bence aşkın suyundan bir kere tadan; deli divanedir yanan ateştir ve tanımı olamaz. O kadar basit değil...
Kaldı ki sevgi; aşktan daha yüce bir duygu. Aşkın belli bir süresi vardır ya da bir geçiciliği...Halbuki sevgi uzun süre yaşanmışlığa bağlı. Tabi doğru yaşamayı ve doğru hissetmeyi bilirsek!
İstiyorum ki; aşk denilen muamma beni de bulsun ve alsın götürsün bulutlara... Sonra yağmurlarla yeryüzüne inelim ve ıslanalım delice...Islanmaktan usanmayalım, bakmayalım yarına. O anın tadını çıkararak aşkın büyüsüne kapılalım ve bizi hiç terketmemesini sağlayalım! Kendimizi teslim etmenin rahatlığı ve iç huzuru bizi yaşama daha çok bağlasın.
Son olarak diyorum ki;aşkı yaşamayı bilmeyenlere:
Yıpratmayın onu! O hırpalanmamalı...ve zaten
Aşk layık olanda kalmalı...