Benimle Eğlenir misin?

Benimle eğlenir misin? Lütfen kırma beni olur mu? Sana mutlu bir ömür yahut romantizmin vazgeçilmezi olan ve pembe panjurlu evlerden vaat edemediğim için üzgünüm.

Bir mizah dergisinin alaya aldığı ortalama bir aşk hadisesinin karikatürize ettiği gibi elimde bir buket çiçekle bekleyemem seni örneğin bir saat kulesinin altında. Yahut hem köpeğimizi hem de çocuklarımızı gezdirebileceğimiz ve rengine senin, silindir hacmine benim karar vereceğim station wagon bir araba vaat edemem. Sana testosteron gerekçeli akşamüstü gerginlikleri, baldır ya da göğüs dekolten için basma kalıp kıskançlıklar, ateş kırmızısı rujun için peşin hüküm suçlamalar ve beni ittiğin için yargısız infazlar vaat edemem.

Seni sevebilirim sadece. Kendimce sevebilirim ama. Seni, senin istediğin gibi sevemiyorum diye seni sevmediğim fikrine kapılınca üzüntüden delirecek kadar sevebilirim sadece. Verebileceklerimin arasında potansiyel olanı vaat edemem. Elimde olanı vermek rahatlatır içimi aslında, ama sırf senin için de rahat olsun diye tekrar edeyim istersen?

Seni sadece sevebilirim. Seni sevdiğim için senden bir yığın şey isteyebilirim. Sana elimdekilerin ve elime geçmesi muhtemelin tamamını verebilirim teorik olarak ama vaat edemem. Sevgi denen herzenin karın doyurmadığını biliyor olmanın ezikliğini, senin “ biliyorum” derken ki rahatlığına kızıyor olmam nedeni ile pişkinliğe verebilirim mesela?

Seni her mesafeden sevebilirim sadece. Üstelik bunu sen istemesen bile yapabilirim. Ama istemeni istiyorum. Hani sor bana demiştim ya sana ne ister mişim en çok diye?

Hatırlıyor musun cevabımı? Umarım hatırlıyorsundur ama bir kez daha tekrar edeyim istersen?

Hayatta en çok istenmeyi isterim ben; ama alelade birinin istemesini değil. Beni istemesini arzuladığım birisi tarafından istenmeyi.

Hayatın zaten pek adil cereyan etmediği ve benim henüz yaklaşık kırk yılına tanık olduğum bu gezegende; asla iştirak etmek istemediğim o en büyük adaletsizliğe inat olsun diye ben... Beni istemesini arzu ettiğim biri beni istediğinde... Hiç naz etmeyeceğim...

İste beni lütfen? Zira ben senin beni istemeni istiyorum? Bunu seni istediğimden daha çok istiyorum üstelik.

Ben sana mutlu bir ömür vaat etmiyorum. Zaten bunu vaat edecek olsam yalan olurdu... Yalan olurdum... Yalan olurduk. Ama belki seninle ikimiz “biz” bile olmadan eğlenip gideceğiz şu gezegenden...

Benimle eğlenir misin rica etsem? İki şahidin huzurunda, cüppeli bir memura ve bilmem kimin ona verdiği yetkiye gerek olmadan.

Sana mutlu bir ömür vaat etmiyorum. El yapımı iltifatlarla inşa edilmiş, iç gıcıklayıcı ve şaşalı komplimanlar ile sıvanmış, çatısı centilmen erkeğin zarif kadını için dünyayı yakacağı türden bir albeniyle kaplanmış ve adresi kes yapıştır aşk şiirleri kadar romantik bir ev vaat etmiyorum sana.

Sana içinde senin ve benim birlikte eğlenebileceği, pozisyon icabı uzaktayken keyifle özleyebileceği, buluştuklarında bir arada olmanın tadını çıkartabilecekleri anları vaat edebilirim sadece. Bu zamanlarda elimden geleni yapacağımı vaat edebilirim sadece.

Sana zümrütlü saatler değil keyifli günler vaat ediyorum. Sana pahalı giyinmeler değil, paha biçilmez soyunmalar vaat ediyorum. Sana aklını başından almayı değil aklımı sana vermeyi vaat ediyorum. Sana sendekilerle bendekileri birleştirip daha varlıklı olmayı değil; hepsini ateşimizde yakıp karşısında üşümeyi vaat ediyorum.

Sana elimdekileri vaat edebiliyorum sadece. Evet, sadece elimdekileri verebilirim.

Neler mi?

Orta boy hayat çizgimi, dalgalı kuru kıskandıracak kadar alengirli gezinen sağlık çizgimi ve bir vadiyi kıskandıracak kadar derin ve belirgin olan mutluluk çizgim.

İster misin?