bildik bir sahne miydi
elimle kaybettiğim oyunun
herşey kurgulananlar gibi
zaman dahil
yine yaşanan mı hissettiğim
hissettiğim mi yaşadığım
nefesimi tutarak geldim
aşağıya bakamayacağım denizin kenarına

başım omzunda ağlıyorum
deniz durgun ve öylesine mutluyum ki...

ses soluk yok bu zamanlar
ve daha tahmin edemediğim zamanlarda
sesini duymamak ayrıcalık aslında
sesini duymaktan yoksun kalmaktansa
yoksunum şimdi tüm yaşamdan
nefes alamıyorum
kalbim fırladı fırlayacak sanki boğazımdan
düğümler çözülür belki nefesime dair
hava da güneş mi var ne
gözlerim acıyor bakamıyorum ışığa
yüreğimden hıçkırık sesleri geliyor
geceleri duramıyorum
ne gidecek gücüm var ne kalacak
öylece duruyorum bıraktığın yerde
yanma hissi var bedenimin her yerinde
seni özlüyorum