İnsanoğlu bu can
Herkese mutlaka bir kulp takarmış
Kimse duymasın el-alem neder diye yaşanmaz
Adım çıkmasın derken canın çıkarmış
ve dertler düğümlenince bogazına bir ilmik gibi
Kimisi şiire, kimisi şaraba başlarmış
Şiir yazanın asıl adı şair
Şarabcınınki de töğbesiz töğbekarmış
çünkü ALLAH bir tek şarabın töğbesini kabul etmezken
Zaten şarabcı da sabah ettigi töğbeyi
ancak akşama kadar tutarmış...

Bir sigara yakarmış kendi halinde
Yanarken sigarası usul-usul, oda geçmişe dalarmış
ve içince şarabını ceketine sarılıp
Bir kaldırım taşına sızar, uyanıncada aç kalır
Fırından ekmek çalarmış
Büyük bir mazisi varmış
Bir ara militan sanmışlar adamı
Karakolda dövmüşler tek kelime konuşmamış
Herkesin bildigi bir resmi varmış cebinde
Birde içinde kimsenin bilmedigi bir sızı
ve çıkarır resmi gece olunca
Hüngür-hüngür aglarmış.

Bir gün yarım ekmek bulmuşlar mahallede, çamura bulanmış
Yüz metre ileride de cansız bedenini adamın
Yine aynı resim varmış cebinde
Sonkez fırından ekmek çalmış
ve elinde şarabıyla o gece ilk kez
Sırtını duvara dayamadan yatmış
Adamı kaldırırlarken morga
Asayiş polisi adamın ceketini almış
verebilecegi kimsede yokmuş üstelik
Karakola götürüp askılıga asmış
Resim ceketin cebinden süzülünce yere
Telefona sarılıp ekipleri aramış
''boşuna otopsi yapmasınlar" demiş
"adamı öldüren şarab degil"
Çünkü resimdeki
Şarab gibi bir kadınmış...