Yenidenmi geldin ömrümün senin için ayırdıgım kısmına, bir yol bulamadan tenhasında ayrılıgın, bir çıkış yolu bulamadan mı geldin? Diyorsunki karıcıgım (terkedilişim) "sevmek, sevilmek, aklına gelebilecek herşeyi sen ögrettin bana" minik bir serçe titreyişin ıslak yorgun kanatlarında, yağmurlardan geçtindemi geldin? Gönlümün kepenkleri yok benim durma öyle kapıda. Hoş geldin kadınım, hoş geldin bağdaç kurup oturdugun gençligimin ortasına...

Seni bana getiren gerçek, şimdi bu geri dönüş bensizligin sana ögrettigi kurallarmı yoksa aşk dedikleri tehlikeli oyun, bir kaçamakmı (geçerken şöyle bir ugradım hikayesimi) alıp başını yeniden dönecekmisin tekrar eski hayatına. Döneceksen eğer şimdi dön, yada birdaha ayrılma gözlerimin perdesinden. Hünerli ve yorgun elleriyle bir usta gibi sana ögrettiğim herşey için ölene dek yanımda ol. sen benim yaşlılıgımda tutmayan dizim, toprakla beslenişim (ölümüm) gibisin. Benim için hayat senden ibaret. Madem geldin yorgun hayatıma bir bak kirpiklerinin üzerinden, sen el değilmemiş mavilerim gibisin. Düşlerimde seni hep lila rengi bir kazak, açık omzunla hatırlıyorum. ince telli kısa saçlarında hüzün düşen yaramaz çocuk, ne olur sende benim için bir masal olma. Masallarda yaşayamam ben, kütüpanemin tozlu sayfalarında yıpranmış bir şiir olarak kalma...

Zaten yeni yeni yazıyorum mutlulugu. Hep ayrılıkların, buselerin, elvedaların adamı olan ben hayat için en büyük tanımlarımı yaptım, buna rağmen çok çalışıyorum çünkü yaramaz çocuk bu zemheri karanlıkta anlatamadıgım geriye bir tek sen kaldın. Hep uzaklardan duydugum O masum çocuk sesin, hayallerimdeki fotoğrafınla buluşursa birgün. Bir kagıt aklıgına beyaz, bembeyaz bir tenden benim için söyleyecegin ilk kelimede kıyamet kopacak ve sen beni gözlerim bağlıyken ellerimden tutup bir yere götüreceksin. O büyük tılsımınla şavaşırken ben, gözlerim bağlı, ellerimle dokunarak karanlık bir yolda yürüyecegim. AŞk dedikleri uzun bir yol, şayet sende hiç degişmeden bekleyebilirsen beni, ellerim beni ellerine getirdiğinde alnından öpecegim...

Bir gün tutarsam ellerinden dünyaya meydan okurum. içimden gemiler geçer alabildigine derin, alabildigine mavi deniz olurum. Bulutların arkasındaki güneş, kuyudaki su, bir karınca kadar mubarek, bir ekmek kadar sıcak gözlerinle zamanın içinden geçersin. Ellerinden tutarsam senin olurum. Ne "gök gürültüsünden korkan bir çocugun annesine sıgınması nede yeni dogmuş bebegini kucagına alan bir annenin gözündeki sevgi damlacıkları" degilim ben. Özgürlügümü alınca gözlerin ellerimden, Karanlık gözlerinde kaybolurum...