Var midir anlasilmadigini, cevredeki hic kimsenin sizi anlamadigini dusundugunuz zamanlar? Biz mi cok buyuduk yoksa cevremizdekiler mi kuculuyor zaman icinde? Riyakarlik, yalan dolan, politikaya dayali iliskiler normal olmus. Dunyada insan nufusu arttikca gercek insan sayisi azalir olmus. Cikar olmus bu dunya, katiksiz saf bir cikar dunyasi. Asklar, evlilikler bile cikar pesinde bugunlerde. Maneviyatin sadece sozluk anlami kalmis zihinlerimizde, hersey maddiyat; dunya bile parayla doner olmus. Iyi niyet, olgunluk zamanla ucup gitmis, evrenin boslugunda yitirmisiz kalplerimizi. Bilgi paylasmak, aydinlatmak, isik sacmak vardi bir zamanlar, simdilerde bilgi paylasmanin yerini bilgi satmak almis. "parasi olan bilgiyi alir" felsefesi dogmus bu yuzyilda. Bu yuzden geride kalan uc bes iyi niyetli insan yakinir oldu anlasilmamaktan, duyulmamaktan. En zoruda bu sanirim anlasilmamak ve anlatamamak.

Iyi niyetin tarih oldugu gunumuzde azinliktaki uc bes iyi insan meziyetlerinizin kiymetini bilin birakin anlamasinlar, birakin anlasilmayin. Herkes layik oldugu yerde layik oldugu kisiyle gonlundeki hayati yakalar biryerlerde.