sevgisiz bensiz kaldın
hüzünlerde boğuldunda bir ah demedin
ne kadar çok adammış yüreğin
benden başka her şeye adanmış benliğin
günlerce kiremit damdaki güvercinlerden
bir haber bekledim
gökte yıldız mı uçak mı bilmeden
her kıpırtıda seni dilendim
her yolu denedim
olmadı olmuyor sevgilim
sana kaçıp geldiğim iki gün iki gecelik
anılarımı evir çevir bitiremedim

yaparken seni andığım
yemeden gözyaşına boğulduğum
makarnadan kaçarken
sinip duvar köşesine
salya sümük söylediğim şarkı
“gidecek yerim mi var diyecek sözüm mü var
bunu eller anlamaz sana ihtiyacım var”
korkuyorum diye diye bindiğim
metal kuş,
yesemin kokusuna boğup beni
beden ne ki,
yürek sarıp sarmalayan kolların
dört mevsim yedi kıta bağışlayan gülüşün
kırdığım gözlüğünün kırıntıları
gök karma karışık bugün
ışıklar kırılıyor gözyaşımda
belkide kaderi utandırmak için ağlıyorum, bilmiyorum
gece aysız
gönül yarsız
neden sevilir vefasız bilmiyorum.


Elçin Orhan