İçimden sular akıyor. Nehir desem değil; öylesine çoşkulu ve telaşlı ki. Ellerimde manasız bir uyuşukluk, yanaklarım kıpkırmızı. Yerimde zor oturuyorum şu anda. Ufacık bir tartışma ki buna tartışma bile denemez; böylesine sarsabilir mi bir insanı, heyecanla doldurabilir mi. Yaşadığım gergin durum içerisinde üçüncü şahıslarda gördüğüm gerginlik ve üzüntünün suratlarına yansıması genelde olumsuz duygular uyandırır bende. Kendimde hissettiklerim ise ancak çocukken hissettiğim heyecanlarıma götürdü bugün beni.

Kimi zaman duygular kendileri ile hiç ilgisi olmayan zıt ortamlarda ve olaylarda belli ediyorlar. Var olduklarını. Beklenen duygunun aksine tatlı bir kıpırtı, dudaktaki kahve tadında bir lezzet verebiliyor. Bu kadar üzerinde durmak da istemiyorum aslında.Geldikleri gibi karşıyabilmek duyguları belki de en doğrusu. İnsancağız ya deşmemiz gerek, anlamlar yüklememiz gerek; boşaltıncaya, yok edinceye kadar. Kedi kadar meraklıyız vesselam.

Kedi insanlara kucak dolusu sevgiler

Nilüfer Magriso

                              28/03/2002