Affet beni Annecegim…….
Belki tek suclu sen degildin, belkide hata ya seni bu günlere yad edenlerde, yada babamda. Kim bilebilirki neden sürekli yalan söyledigini. Ama ben yalani sevmiyorum. Üstelik her seyi saptirarak anlatmandanda , olaylari oldugundan bin kat fazla abartmandan da nefret ediyorum. Bir türlü hanim bir kadin olamadigin icinse cok hayiflaniyorum anne. Ilkokuldaki veli tolantilarima gelislerini hatirliyorum. En cirkin, en bakimsiz kadindin sen biliyormusun? Üstelik benim heyecanlarimi hic paylasmazdin, en cokda peni para karsiligi satmana kizginim. Allahtan adam zengin ve iyi biriydi. Hele hele bunu modern bir sekilde yapmansa icler acisi. Senin sürekli sikayet edip, hayattan biktigini söylemendende nefret ediyorum. Insan bunlari söylerken cocuklarinin pisikolojisini hic düsünmezmi?

Sana icin icin kizarak büyüdüm onca yil anne. Aklin fikrin insanlari birbirlerine düsürmekti. Hele babama bizi sikayet edip dövdürmen yokmu. Ne günahi vardi ablamin
Sürekli en cok dayagi o yerdi. Ne yapardiki sana sadece sabahlari biraz gec kalkardi. Ya abim o ne yapmisti, ne söylemistiki sürekli dayak yerdi senin yüzünden. Kücükken en cok ne isterdim biliyormusun anne? Evlatlik olmayi. Hayaller kurar bir gün gercek ailemin beni bulup senin elinden kurtaracagini sanirdim. Ama yillar gecti kimse gelmedi. Sana birde seye sebep kizginim beni en son dogurdugun icin. En kücük oldugum icin sana en kötü zamanlarda tek basima katlandim.
Seni anlamiyorum anne . Nasil bu hale geldin cok merak ediyorum. Acaba dogustanmi böyleydin, yoksa felegin sillesimi seni bu hallere düsürdü söyle.
Ne zaman cesaretimi toplayip karsina dikilsem , beni bile aldatirdin. Melek gibi biri olduguna inandiridin biliyormusun? Madem melektin o zaman niye bir kere bizi sevmedin ?
Neden bir kez olsun yavrum diye sarilip öpmedin, söyle neden?

Her daim her yaptigina sebep, anlamak zorunda kaldim seni . Hatta bana intahar etmemi, bir arabanin altina atlamami söylediginde bile anlamaya calistim seni anne.

Simdi senden cok uzaklardayim. Sen yoksun hayatimda. Ne sesini duymak nede bir an seni görmek istiyor canim ama en kötüsü ne biliyormusun anne? Sair oldum. Onlarca siirim oldu. Onca kitabim basildi.En cok satanlar listesine girdi. Ama bir kez bile cok istememe ragmen anne diye bir siir yazamadim. Anneme itaf bir sey yazamadim. Ne zaman ideal bir anne canlandirsam kafamin icinde hep sen geldin gözümün önüne, hayali de olsa yapamadim, yazamadim. O kadar islemissinki icime. Ne kadar cabalasamda seni aklimdan cikaramadim

Affet beni anne, cünkü bu gün tipki sana benziyorum. Dudaklarim, gözlerim hep senden alinti. Yaslandikca her seyi büyüttügümü farkettim. Tipki senin gibi sirret bir sey olup ciktim.
Aynaya baktigim her an seni gördüm karsimda sanki. Aradan yillar gecmis ve ben bir de bakmisimki sen olmusum. Bu yüzden Bakirköyde yatiyorum. Bu yüzden anne olmadim anne.
Bana biraktigin mirasini cocuklarima birakmamak icin.

Affet beni annecigim seni, dahasi bendeki seni timarhaneye attigim icin. Hatta elveda mademki bunca yil sen göcmedin öbür tarafa, o zaman ben gidiyorum. Bu gün bu hastahanede saat tam gece yarisini vurdugunda , karar verdim artik buna son verecegim. Affet beni kendimi ne kadar zorlasamda ne kadar zorlasamda sevemedim diye………..
Ne seni, nede sana benzeyen beni sevemedigim icin affet.