Kriz
Bir mayıs gecesi
Alice yine harikalar diyarında...
Odamda hastalıklı bir kadın yatıyor
Tırnaksız parmak uçlarıyla
dokunurken ruhuma
tırmalanmayan duygularının
bedelini ödüyor sanki
inanmadığı tanrı huzurunda

Bu zemin bir sahne olmamalıydı
ama yaptık!
Hızla dönüyor ermiş akrebe inat
kibirli çıplak yelkovan
Soğuk demir yelkenler görünüyor ufukta
ufuk sanki yatağımın baş ucu...
Dışımda herşey çıldırmış hareket ediyor
konuşuyor anlamadığım bir kuş dili
aganigi saganigi
Öfkeli, hızlı ve anlamsız

Siz de benimle konuştunuz mu?

Ne ödedik ki kişiliklerimizi alırken
Bir erkek bir kadın
toprak, yaprak ve bir ısırımlık elma
Biri beni çağırıyor
Suçluluk yaşanmamalı hislerde değil mi?
Zindan rutubeti çökmemeli üzerlerine
Olmadığım yerde beklemek
Ya da terketmek sahneyi isteksizce

Artık düş yok
düşünceler düşmeden
Her şey canlı, her şey uyanık
Yukarıda çığırtkan leş yiyen martılar
kokusunu almış olmalı
kalbimden dökülen metal zırhlı kanın
Arkamda Medusa' nın zehirli kız kulesi
kabarmış ısırmaya hazır
İşte yine sesleniyor bana odamdan
yabancı, kan ter içinde
o hastalıklı kadının sesi...

İnanın bilmiyorum, ben masumum
hiç görmedim, tanımadım
Sesler var çınlayan evet!
Hayaller ve kabuslar da ama
inanın ben öldürmedim aşkı
Nasıl girmiş odama
nerde hata yaptım bilmiyorum

Gidebilir miyim şimdi
serbest miyim?
İyi ama
peki çıkış nerede?