İzEdebiyat - İ. Ekrem Keleşoğlu - İlk Kalkan Gemi Nere Gidiyorsa Oraya...

Yola çıkmadan önce, yapmam gereken şeyler var diye düşündüm öncelikli olarak..Güneşli bir gün, başlıbaşına mutluluk istenci yaratmaya ne kadar yetebilir ki.? Çevremizdeki herşeyin güzel ve düzenli olması, içimizdeki karmaşayı da düzenleyebiliyor. Çoğunlukla bu olabiliyor.. Ya bazen?
Bu şehri bir çok nedenden seviyorum demiştim ve bu       nedenleri de içselleştirerek yapmıştım.Ama sanırım, kıyı      restaurantlardan gelen müzik ve insan seslerini atlamışım.Bir de bütün bunların oluşturduğu rengahengin bana bir Lutrek, çimenlere uzanmış insanların bir Cezan, ince aşıkların bir Climt tablosunu seyretmenin zevkini verdiğini de atlamışım..
Yinede insan; Kararı yargıçlar tarafından verilmese de,     uzun yola çıkmaya hüküm giyiyor.
İnsan iç denizindeki fırtınalı havalarda, ruh gemisine,           kayalıklardan sızan ışığıyla yol gösterecek deniz fenerine ihtiyaç duyuyor.Ya da modern zaman kahinlerine..
Hayatımı yakın geçmişinden başlayarak anlatıyorum..Sakin ve anlattıklarımın arkasındakilere bakan sezgili bir yüz ifadesi ile dinliyor.Toplumdaki erozyondan, kendi iç dünyamdan, yaşadığım aşktan, gecenin bir yarısındaki dramatik sahneden ve buna benzer merkezinde ben olan olaylar arasında dolaşıyoruz.bir saat.
            - Davranışlarımın nedeni ne, nevrotik mi ?
            - Daha önce böyle bir tepki göstermemiş ve gerçek yaşamında böyle olmayan biri olduğunuz için değil... .Biriktirdiğiniz baskılar, daha önce çok önem verdiğiniz ve kaybettiğiniz işiniz, beyin kanamasının küçük bir mirası olan asabilik, son zamanlarda yaşadığınız gerginlik ve olaylar..Bu tepki, bir çok insanın gösterebileceği bir dışavurum.Üstüne eklenen kaybetme duygusuyla da, bir acıyı başka bir acıyla dindirdiniz.Tavrınız kendinizi sevmemenizden kaynaklanmıyor. İçinizdeki irini akıttınız bir yerde ve             içinizdeki tıkanıklığı açtınız da denilebilir.Çok anormal  bir şey yok. Sadece küçük dozda bir rahatlatıcı yazacağım. Kendinizi daha kolay taşıyabileceksiniz.. Düşünüldüğü gibi bir insan değilsiniz.    Bu duyguyu içinizden atın. Haftaya tekrar gelin..
Özenle ütülenmiş birkaç gömlek ve pantolonu katlayıp       valize koyarken, eli elime değdi.Yatağımı düzeltirken kokusu burnuma geldi. Nesneleri düzenlerken silueti omuzuma dokundu..
Kapıyı çekip çıkarken yanıma, bunların dışında başka     şeyler de alıyorum; Onun boynundan akan ter damlasından, biraz anılardan, biraz eksiklik duygusundan, biraz içimi delen kötestere acıdan, örümceklere yetecek kadar kuytu ve bazı anlarda takındığım müztehzi bakıştan...
         Otobüs terminali;
         - Nereye ?
         - İlk kalkan gemi nere gidiyorsa oraya
Karanlığa bir mum yakıyor adam...