Sesim…nefesim…hevesim sendin
kafesim de sen!
Kurtulmam mümkün değildi
Ne kadar istesem de, öksenden…

şarkıydın…aşk şarkısı…sesimde sen
gül açan ve gül kokan…
nefesimde sen!
Her zaman her iklimde yaşayandın
kafesim de sen!

bir kerecik olsun bana:
sesim desen
nefesim desen
hevesim desen
kafesim desen
ne olurdu!
dayanmak artık zor sensizliğe
her şeyim yıprandı bak, canım yoruldu…

Kıskanıyorlar…sana düşkünlüğümü bilenler
yaşıyorum zannediyor…
sensizliğin gölgesinde
nasıl büzüldüğümü,
sensiz ceset olduğumu bilmeyenler….
yaşamak mümkün mü
mahrumken sevgilinin sevgisinden
Diyorlar: “berâber misiniz hep”
diyorum:”ben hep onunlayım
o ise ayrılık ülkesinde”

sesimde sen
sesimsin
nefesimde sen
nefesimsin
kafesimde sen
kafesimsin
hevesimde sen
hevesimsin
soluyarak bulunduğun her yeri
koklayarak hayallerini
her iklimim sensin
her iklimde sen
açtığın kapanmaz yaralara
yaralı gibi sürünerek…
mutlu gibi görünerek
her mevsimim sensin
her mevsimde sen
anılarla canhıraş yaşıyorum
seyrederken solgun bir resimde sen.