Oturdum yine kağıt,kalemin başına.Her zaman yaptığım gibi,hayatım kadar karmakarışık
masamda,yazdıklarım,yaşadıklarım ve yaşayıp da anlatamadıklarımla geçen bir günü düşünüyorum….
Bir hikaye yazıyorum…Mutlu başlayan ama sonunu bir türlü göremediğim,herkesinkinden,her
zamankinden farklı ,hüzünlü bir aşk hikayesi…..
Yazanın yazarken yaşadığı ,yaşarken acı çektiği,elle tutulacak kadar somut bir aşkı
anlatan hikaye….Yazar da sevmiştir günün birinde,her insan gibi ama her insandan farklı.Güzel şeyler kısa sürer derler ama güzel gider her şey uzun zaman.Sonra aniden bozuluverir bir şeyler ,sebepsiz.Nazar mı değmiştir ne?Anlaşılmadıklarını hissetmeye,anlayamadıklarını anlamaya başlar her ikisi de.Sonrasında ise o engellenemez kopuşu yaşamaya başlarlar. Ne ifade eder diye düşünür gerçek sevgiyi...Bir bakış?Bir dokunuş?Bir öpücük?Ya da yürekten iki damla gözyaşı?Çıkamaz bir türlü sevgiliyle yarattığı ama ikisinin de çözemediği denklemin içinden.........
Vazgeçemedikleri aşklarından da kopmak istemezler hiçbir zaman .Çünkü küçük,masum bir kız çocuğudur aşkları onlar için,ikisinden de bir şeyler taşıyan.Hala çok severler birbirlerini ama sonunun da geldiğine inanırlar.
Ve hala bir güldür sevgili onun için,dikenleri yüreğini kanatsa da.........
Son buluşmalarını hatırlar yazar,”son” yazısını yazarken.Ve her zaman yaşadığı
tereddütler arasında onu gönderişini….Her sefer “Bu sefer bırakmasam?”deyişini……
Çaresizlikle iç çekişini….Dudaklarında sakladığı teninin sıcaklığıyla baş başa kalıp,arkasından hep ”Acaba son bir kez bakar mı?” umuduyla gözden
kaybolana dek seyredişini…. Bindiği son vapurda,yanındayken göğsüne yaslanışıyla ısınan kalbinin ,artık anlamsızlaşan şehirde savunmasız ve tek başına kalışıyla donmaya başladığını duyumsar sonra.........
Hatıralarıyla yola çıkan yazar,tıkandığı,çözüm bulamadığı,önünü göremediği yere gelir hikayesinde.Kahramanı kendisi oluğu için belki de yardım edemez bu sefer kendisine....Nasıl baş edeceğini bilemez bir türlü kalbindeki bu dinmek bilmeyen sızıyla.Hikayenin sonunu bir türlü göremeyen yazar,kendi sonunun geldiğini anlar belki de.....
Acılarını dindirmek için kalemini saplar sonunda kalbine.........Kana bulanır her yer...Son hikayesinin üzeri kanla kapanırken,hem yazar hem de kahraman ölmüştür artık.......