sonra geceyi
tuttum saçından
vurdum yere
ay\'ı vurdum
düşünmedim
ardında bıraktıklarını
ve yıldız kırıklarını..
ve hayal kırıklıklarını...
acı kırıntılarını düşünmedim
nasılsa kuşlar
gün doğmadan
kırıntıları yerler
kalanlarını güneş
ve ateş süpürürler
üzülmeyin
buna hayatın acı gerçeği derler
sessizce izleyen kelebekler

sonra heceyi sürdüm şarjöre
tek bir cümle sıktım beynime
vuruldum
öyle kabarmıştım ki
anca duruldum
vuruldum
içimde koskocaman
kıpkırmızı bir boşluktun
vuruldum
önce seni buldum
sonra çaldırdım
adresini şaşırmış bir mektubun üstünde
gafil bir puldum
ve yıllar sonra
boş bir arsada
sararmaya yüz tutmuşken bulundum

sonra heceyi sürdüm
ürkek bir salyangoz gibi
içime içime dürüldüm
öldüm öldüm
meçhul bir denize gömüldüm
bir ağladım bir güldüm
ben gülünü kaybetmiş
garip bir bülbüldüm
bıçağı çekti bahçıvan
gülümü biçti, öldüm
bülbül gülsüz bir hiçti
öz yurdumdan sürüldüm

sonra acımamayı öğrendim
geceyi tuttum saçından
vurdum yere
heceyi sürdüm şarjöre
dedim ki töre!
dolaştım dağları Köroğlu\'yla
ay dağa çıktı
güneş sürüldü göğe
ağladı bir bulut aşkımı
hece hece...
sonraaa...
heceyi tuttum
bastım yareme
gül bitti içimde yeniden
kan renginde bir gül
erdim muradıma
çıkın kerevetime

sonra gökten üç elma düşsün
düşler yeşersin