usulca uyuyorsun
yatay bir portrede uzanmış gibi

esaslı sarılmalara muhtacız

kim bilir
senin dudakların benimkileri döver
dilinde eskitemediğin cümleler

söylesen
sanki ayağına kramp girer
gözüne tozpembe kaçar

belki bir öpsem geçer
belki de yataktan düşüp
ohhh be rüyaymış
diye sevinir
merdiven altından geçen
içindeki deliler

ya da açsam pencereyi
seni seviyorumun havası
yalnızlığın dokusu değişir

yine de
karşından karşıma geçmek istersin
saçından omzuma
kasığından ayak bileklerime

yürürsün
çıkmaza dayanır sokak
çırılçıkmaza
kendini kırmak istersin
yolu uzatmadan kendinden sıvışmak

içine ateş ediyorlar sanırsın

usulca uyuyorsun şimdi
ama yaramazlık yapan kokun
eve yerleşiyor çekyata
bir gün gelip lanet olsun dediğim güne
unutamadım deyişime
özledim kelimesinin öncesine
ortasına sonrasına anlamsızlığına
yerleşiyor ya kokun

ama taşınmayı bilmez hiçbir koku
gitmeyi bilmez
unutmayı bilmez

koku bu olanları bilmez

halbuki sayısız öpebilirim seni
herhangi yerinden sorgusuz sualsiz ve kuralsız

öyle günaydın olur ki etraf
ağır çekimde ve tekrar tekrar
sabah olsun istersin
ellerin ayakların ve kollarınla

aşk cızırtı yapmaz
karıncalanmaz
sadece anteni kırılmıştır içinin
ve her defasında
gidip başkasına onartırsın

ama bir sabah
elindeki bavul tünaydın olur
ama bir sabah
bende kalan eşyaların
iyi geceler demeye başlar
ama bir sabah
hem de sabah sabah
çekili perdeler içeri elveda sızdırır

bunca şeyi bilmesine rağmen
sen ben o ve biz siz onlar

uyuyamıyorsam
biri aklıma mukayyet olur



.
Umut Kazan