çantanı sırtına atıp başladığın neşterli yolculuğun
bilmem kaçıncı şehrinde gece olduğunu
kaşlarının düşmesinden anlardım
suskunluk senin kadınlığında vardı

ağlamak uğrardı bazen
sokak lambaları yumardı gözlerini
hadi saklambaç oynayalım der
gider yağmurun ardına saklanırdın

topukluydu kaldırımlar o zaman
bir tabure çek derdin içine anlat sonra
çok seslilik vardı göğüslerinde
sırtındaydı çantan ve bilmem hangi şehirde

uzun saçlı kitaplar okurdum omuzlarında
yazı tura atardık sabah gelirdi
gider şarap kiralardık sahaflardan
sonra sen ellerini unuturdun bende
her cumartesi unuturdun
her cumartesi ölürdüm

ölümden dönmek senin kadınlığında vardı