aç ölüm...
karakışa teslim olduğunda köyüm
kesilmişken dünyayla nefes alışı
üç omuzluk sokaklarında
bekçiyken aç kurtlar
bacası cılız tüten
tek odalı bir evde
yürekleri sobalarından sıcak
çıranın olmasa da olur ışığında
sevişirken aç, genç evliler
bitmesin diye beyaz gece
fırsat buldukça sevişmekten
dualar ediyorlardı alışılmadık
ve duymuyorlardı kendilerinden ötesini
bildirilmedi duvarlarında gezinen aç gölgeler
sızarken içeriye ölümün gözleri
aşk sızıyordu sıcacık aç yüreklere          
aşk sızıyordu sıcacık her yerlerine          
iniltiler gel diyordu ölüme          
ter kokusu iştahını kabartıyordu           
salyalarını akıtıyordu ölümün...          
ansızın uzayıverdi tırnakları körpenin          
hiç böyle sırtına batmamıştı delikanlının          
ince pamuk boynu yandı körpenin          
ve incecik bir pınar sızıverdi göğsünden aşağı          
sadece ölümün gözlerini gördüler           
aç,genç,evli ve ölüler...          
          Oca.99