Boğulacakken tenhasında yalnızlığımın
Çıldırmak üzereyken kaçtım evden
Caddeler alabildiğine insan
Hızla, koşarak uzaklaştım sahte tebessümlerden


Gem vurmadan aylaklık arzularıma
Gün boyu dolaştım durdum parklarda
Sorgularken bir şeyleri gözüm gökyüzüne takıldı
Bir uçağın mavilikte bıraktığı ize daldım
Çok şey varken düşünülecek
Hiçbir şey düşünmeksizin kitap okudum, çay içtim
Kendimden bile kaçarken sohbet ettim kuşlarla
Dert aldım, dert sattım


Şehre karanlık çökmeye yakın
Zoruma gitti hep bir başıma kalışım
Çok olmuşken gülmeyi unutalı
Hıçkıra hıçkıra ağladım
Bir sen terk etmedin beni, yalvarırım,
Bırak artık yakamı be yalnızlığım!