Ey vebalini ödeyemeyeceğimiz günah
Ey hesabını veremeyeceğimiz kurban
Utançlarımızın en masum lekesi,
Affet!
Her savaşın ortasına bırakıp seni,
Öfkeni deniyoruz.
Sabret üstüne oynanan oyunlara,
Oyulan yaralarını sen onarabilirsin yalnızca
Yine yine yine
Seni zorlu bir sınavın kollarına atıp,
Dönüyoruz.



Fakat, gözümüzden kaçmıyor çırpınışların.
Fıtratın gereği
Bir türlü oturtamadın konik duygularını
Kalbinin günahsız düzlemine.
Beceriksizliğin bir tarafa,
Bunu biz istedik
Sürekli imkânsızı gösterdik gözlerine
Yer yer kazandığını saymazsak,
Kaybettin!



Hiç boşuna zorlama şartları
Bir balık gibi takılmışsın feleğin oltasına.
İşin yok
Ve için üşüyor gerçekleri anımsadıkça.
Dar bir boğazdan
Ancak sen geçirebilirsin kendini
Bedenin canilerin duvarına çarptıkça
Artacak zayiatın
Korkma!
Tabii ki yaşayacaksın, ölmedikçe.