Şairler üşenmemişler hep seni hep bizi yazmışlar..
İlk görüşte aşkta biz,
Hasrette ,vuslatta, özlemde, gecede, gündüzde ,
Doğan güneşte, batan güneşte, yıldızda
Parlayan her dolunayda ..
En acısı ayrılıkta, ihanette yine biz.
Sonu bilinen bir aşk mıydı o zaman yaşadığımız?
Ayrılıktan da bahsetmişler..
Onu da bilmişler..
Bize kalmamış sanki bir yol..
Olsa onu da yazarlardı değil mi?
Hepsi aşıktı sanki benim gibi sana ?
Bunu da bilsinler şimdi..
Bütün ayrılık şiirlerini bir çırpıda okuyup
uyumak istiyorum , intikam alırcasına..
vazgeçercesine..
İntihar edercesine..

Duygulardan,
Senden ,bizden
Şiirlerden, şairlerden, hayattan..
Soranlara yüksek dozda şiirden öldü dersiniz.
Okudukları ile okumadıkları arasına gömüldü dersiniz.
Bir şiirle başlayan aşkı , bir başka şiirle bitti dersiniz.
Bu oyunu şairler yazmış sevdalılar oynamış,
bilinen sonla noktalanmış dersiniz..
Mutlu son yazan şairler
filmlerde geç gelen polisler gibi geride kalmış dersiniz..