:: Ölü kuşların kanat izlerini toplayan kadın
Gönderen: Süleyman Güner / İst. 4 Şubat 2003
	Ihlamur kokulu akşamlarda tanıdık seni Doldurdun taşırdın içimizdeki billur şişelerini En sevdiğin denklemi birlikte çözdük Başımızda kavak yelleri esen bir ağaçtı aşk Siyah şallara bürünürken yedi tepeli şehir Kan kırmızı yakut rengindeydi sokaklar Laleli\'de bir çocuk yumuyor sıkı sıkı avuçlarını Korkma uçmaz çocukluğun çocuk! Sen eskitmezsen eskimez içinde bayramlar! İki iz düşümü iki göz var aynalarımızda Haykırsan dilinde kan kırmızı haykırışlar Hakettiklerini hayal etmek çok olmak değil çocuk! Haykırma, ağlama, hep gül sen, Kuş uçsun kervan geçsin düşlerinden! Umutlarmış terkeden gemiyi en erken Kan yerine O akar senin gözlerinden Şair Piyer Loti\'de şiirini vurur, Şair ana, yarlık ile yokluk arasında bir soluk Meleklerin duasıdır bu yazdığın dizeler Kendi yatağından doğar tüm şiirler Elimizde mapusluğundan yolladığın bir tutam saçın Sen, ölü kuşların kanat izlerini toplamaktasın Sen, bahar izlerini toplamaktasın Biz senin ayak izlerini, Şair Kadın! Sen, naif kuşlar uçurmaktasın Biz, düşlerimizi üçotuza kırkharamilere satmışız Hasret dörtlemesi pişir bize Şair Ana! Aldırma sen dedikoducu zarganaya Kan kırmızı gül dibinde ölse de bülbül Zamansız açma sen badem ağacı

:: sevgiyi tütsülediler ellerinde billur buhurdanlıkl
Gönderen: süleyman güner / İstanbul 23 Ocak 2003
	Güneş bir şiirde bu kadar güzel batabilir Güneş bu kadar güzel batırabilir bir şiirle dikenlerini yüreklerimize Sezen\'den sonra ilk kez git-me\'nin bu kadar güzel dillendiğini gördüm...