Sabahın beşi gibi durgun ve soğuk gözlerin. Kirpiklerinden dağılır gibi iki sarhoş. Rüzgar şiddetini arttırsa uçacak gibi kaldırımlarındaki yaprakların. Sokağın çok giyilmiş hırka gibi kimsesiz. Sokağın kalabalıkta unutulmuş çocuk gibi endişeli. Sokağın cezaevi. Sokağında yangın var.

Düşünüyorum, düşündükçe beynimin çıkıntılarında olmazlardan yol yapıp, karşına dikilip seni olduruyorum. Uzanıyorum, kıvrılıyorum, döne döne gelmeyen uykularımdan doğrulup seni rüyalaştırıyorum.

Taşıyorum kova kova sularımı sokağına. Bu nasıl yangın ? Söndüremiyorum. Dizlerimin üzerine çöküp ahmakça izliyorum yanışını sokağının. İçimde gemiler batıyor, ben su aldıkça sen yanıyorsun.

Aklımı kullanamıyorum. Zil zurna sarhoşum bu aralar. Ne yapsam olmuyor, dönüyorum evime. Ayaklarım eve ben küllerine. Pişmanlık çeker gibi dumanın. Kokunda hiçlik. Kokunda tek sayılar. Kokunda ucuz otel odası. Ellerinde gidemediğin yollar. Dudakların da kuruyan yalan sevinçler.

Sabahın yedisinde itfaiyelerin dolaştığı sokak gibi boğazın. Alevler süzülürken ciğerine, dönüşü yok evlerin. Dizlerinden iner iki polis. Bir şehir daha silinir haritadan. İçimde yok olan şehirsin sevgilim.


http://cdn.emptykingdom.com/wp-content/uploads/2012/09/Alison-Blickle_web4.jpg