Bu gece payımıza yine bardağın dibindeki yalnızlık düştü ballı süt. Özlemler kafanı bağladılar bir ipin ucuna ufuk çizgisi kadar uzaklar. Lullaby kulaklıklarımdan beynime akıyor şuan. Geriye dönüp baktığımda son 4 seneye birer parça bıraktığımı görüyorum. Kalan parçalarımla devam ediyorum. Kırılıyoruz ballı süt. Önce ipince kalana kadar kemiriyorlar bizi. Ardından özgürlüğe koşan uçurtma gibi savruluyoruz. Korkuyoruz başta elbet. Lakin kırılmak zaman zaman bütünleşmektir iyi bilirsin.
Gözlerinde son bir tane bulut kalmış. Ona kendini asmaya kalkıyorsun. Mutlusun aslında. Sadece bakmayı bilmiyorsun. Bir bilsen... Bir sıyrılabilsen şu ütopyadan. Fısıltılardan sıyrılıp çığlıklara karıştığında gerçekten yaşadığını hissedersin. Sağır olmayı seçiyorsun. Çek kurtar beni diyecek dilini kesip atıyorsun. Bir kulaç atmaya kalksan tüm kasların erir diye korkuyorsun onun yerine açılıyorsun bu denizde. Ayakların yere değmeli, değecek.
Bilmem kaç sene sonra bunu okuyorsun. Umarım bulunduğun yer mutlu olduğun yerdir. Neresi olursa olsun, yanında kim olursa olsun istediğin hayat bu muydu? Eskiden ne kadar siyahmışım diyor musun? En azından gri olabildin mi? Hayallerin yok şuan ama olacak. Hayalini yaşıyor musun?


   Low-Lullaby -- https://www.youtube.com/watch?v=XaSVkb_XLt4