Bana göğe bakmayı öğret
Ayaklarım kaldırmıyor yeryüzünü
Atlasını koy önüme kuşların
Yıldızları sevmek yormaz beni
Bana göğe bakmayı öğret


Öksüz gözlerim var benim
Işıkları deste deste topla bana
Çoğul yalnızlıkların şiiriyim
Kimseler sormaz beni
Bana göğe bakmayı öğret


Bana göğe bakmayı öğret
Düşür içimdeki tek yapraklı gülü bulutlara
Uykularımı versem ay bana güler mi
Yağmurlar geç kalırsam sarmaz beni
Bana göğe bakmayı öğret

Giyindir beni mavinin çıplağına
Sessizliğim çığlığımla kaç mevsimdir dost
Bütün bilgilerin cahili olayım
Beni öpmelerine terk et
Bana göğe bakmayı öğret