Kaldırımlar üşüyor yalnız ve soğuk gecelerde
Ürperir sessizlik dargın bakışların arasında
Adım başı çocuk çığlıkları düşer önüme kesik kesik
Bu şehir hıçkırıklarımın annesi
Yüreğinde saklıyor matemini

Bir nefes yalnızlık daha çekiyorum sigaramdan
İhanetlerden damıttığım şarabı yudumluyorum
Sağnak sağnak güller yağıyor sahile
Sarıldığım kadınlarda sen kokuyorum
Şehrin gölgesiz sokaklarında

Bu şehir bu kasvetli kaldırımlar
Her gün biraz daha uzaklaştırıyor seni benden
Görüntün çıkmaz sokakların ardına gizlenmiş
Bakışların lambaların pusunda bir mermi
Korkum yok,mezarım caddelere kazılmış

Aragon'un mutlu aşk şiirini okuduğumuz tepede
Bugün Neruda'nın umutsuz şarkısı söyleniyor
Ne güzeldi o günler hatırlar mısın
Elele yeşilini avuçlarımıza sürerdik kırların
Mutluydu aşkımız Aragon'a inat

O zamanlar daha şehre göç etmemiş
Beton mezarlara hapsetmemiştik ruhumuzu
Kirletilmemiş özgürlüğü yaşıyorduk doyasıya
Melekler misafiri olurdu güncelerimizin
Ah geceler hiç bu kadar kararmamıştı

İşte yine ben şehrin sokaklarını adımlarken
Yalnız ve soğuk gecelerde
Kaldırımlar üşüyor sessizliğin ürpertisinden
Yine bir nefes yalnızlık çekiyorum sigaramdan
Sen yoksun,şehir bomboş,kokun çok uzaklarda