Bugün günlerden yalnızlık.Azıcık durumu anlayan birini bulsam, zerrelerimin yalnızlığını sorardım ona.O da bana, “Kalpte yüksek yalnızlık,beyinde de büyümekte olan bir yalnızlık var.Karaciğer yalnız içtiğin günlerden vahim.” derdi.
Bugün günlerden yalnızlık.Odamda yalnız yalnız oturuyorum.Siz yalnız başına oturup kalmanın ne demek olduğunu bilir misiniz? Kafanızda hiç susmayan bir deli zırvalar, o zırvaladıkça siz gömülürsünüz yastığınıza .Çünkü boş duvarları izlemek, bunca yitikliğin o odadan kaynaklandığını düşünmeye iter sizi.Pardon sizi değil, kafanızdaki deliyi.
Yalnızlık sefalettir, anlıyor musunuz? Yani yalnız değilseniz ruhunuz jilet gibi bir takım elbisenin içindedir.Şıktır, yakışıklıdır, mutludur.Ama yalnızsanız çoktan o takım elbise çıkmıştır.Hint fakiri gibi hissedersiniz kendinizi.Muhabbet dilenirsiniz, dost dilenirsiniz, aşk dilenirsiniz…
Hep kötü yanları da yoktur yalnızlığın.Kendinizle ilgili bazı kalıpları kısa süreli de olsa yıkmanız için bir fırsat olabilir.Mesela; sert bir mizaca sahip olarak büyümüş olabilirsiniz.İç dünyanızda ne kadar duygusal olursanız olun başkalarının yanında sert görünmeniz,çeneniz kaskatı kesilse bile kendinizi tutmaktan, ağlamamanız gerektiği fikrine alışmış olabilirsiniz.Ben tam da böyleyim.Toplum dışına itilmiş duygusallığım yalnızken ortaya çıkmaya fırsat kolluyor.O yüzden bugün günlerden yalnızlık.Kabul edelim ki arada ağlamak iyi geliyor.
Bugün günlerden yalnızlık.Yarın farklı olur mu bilemem.Günlerim sanki bir tornadan çıkmış gibi aynı.Şu hayatımda değişmesini istediğim tek şey de bu sanırım.Yalnız geçen günlerin değişmesi.İnanın tek bir gün bile bana özgür bir nefes olurdu.Çünkü bu esaretten başka bir şey değil.