-Han’ım…!
-Söyle Davista….
-Bana yazdırdıklarına Şiir derlermiş…Şiir Nedir ki Sence?
-Şiir;Sahtekar Cıvıltılarla akıp giden Şehir hayatından,Uzaklaşmaktır Bir Dağ başına.
Bir Rüzgarı hissetmek,Bir Gülle konuşabilmektir Davista…Yüreğin Zılgıtıdır anlayana…
Empati Sanatıdır.Siz diye Hitap edebilmektir;Bir Sarı Venüs Çarığına….
-Tesiri nedir ki Han’ım…?
-Ben Gördüm..
Bu Gözlerim Gördü;
Şahit oldu,İmkansıza…
Yalpalayanı,Düşeni,Diz Çökeni…En Dinsizinden,En Dindarına…Onun karşısında…
-Ben Gördüm..
Bu Gözler Gördü;
Şahit oldu,İmkansıza…
Haykıranı,Efeleneni,Dik Duranı…En Korkağından,En Olunmazına..Onun karşısında..
………

-Yani Davista..Bütün mesele hissetmekde,paylaşmakda..Aranması Gereken Cevap Şu
Belkide… Rahmani mi?..Şeytani mi?
Onun Cevabıda;Yüreğinin Dört Kovuğunda…