Ellerimi açmıştım semaya
Ruhumu bırakmıştım kalbimi anlayana
Kelam kar etmiyor, sevda ufkumda ümit vermiyor
Aşk, ne kadar dile getirilirse getirilsin edep irfan yoksa yetmiyor
İnsanlaşmayan dimağ ve bilinç nefsi ihya ediyor, münevver olmak istiyor
Sıla ruhumu cezp etse de, kalbim tekliyor, nefsi perişanlığım boyun büktürüyor
Sahip zaten her şeyi biliyor, yürek hevesten arınmadıkça kalp aklı derin derin düşündürüyor
Dünya ne kadar lazımsa, irade ve akıl için ne hak tanınmışsa, Ona kulluk kıt kanaatse vicdan sessizleşiyor
An göçüp gittikçe, zaman aczi yetimi ayan ediyor, azim ve şevk katılaşan yüreği terk ediyor, hırs ve hınç viran eğliyor
Ey gönüllerin ve umutların sahibi, sen bilirsin, sen mağfiret ve rahmetin yegane malikisin, yardım eyle, hoşnut olacağın kullarının zümresinden eyle.(Âmin)


Mustafa Cilasun