*Sen aç yüreğini; giren girer, çıkmak isteyen de çıkar. Orasına sen karışma!

*Düşündüklerim de günah sayılıyorsa, vay ki benim halime vay!

*En iyisini değil, elimden geleni yapmak istiyorum.

*Yalnızlığımı paylaşmak istediğini söyledi, ama bunun mümkün olamayacağını ona nasıl anlatsam? Çünkü yalnızlık paylaşılmaz, sadece tek bir kişi tarafından yaşanır…

*Kitap okunmadığından yakınıyoruz, ancak kitap okutmak için hiçbir şey yapmıyoruz.

*Korkağı öldürmeye gerek yoktur; çünkü o zaten her gün defalarca ölüyor.

*Eyleme dönüşemeyen düşünce, zindanda zincirle bağlanmış mahkûm gibidir.

*Her iyiyi bilen, her iyiden yana olduğunu söyleyen iyi insan demek değildir.

*Başkalarına benzeme, bana da benzeme; kendin ol kendin…

*Evren var olduğu için ben var olmuş değilim; aksine ben (Sen, o, şu ağaç, şu masa, şu taş v.s…) var olduğumuz için evren var olmuştur.

*İlim kayboldukça, zulüm artar.

*Özgürlük pahalı bir elbisedir; ama bedeli parayla değil, canla ödenir. O nedenle de herkes giyemez…

*Dilimi tutabildiğimde kendimi tebrik ediyorum. Çünkü çok büyük bir iş başarmış oluyorum.

*Beynini kullanmaktan kaçınan insanlardan uzaklaşın. Çünkü bu durum bir hastalıktır ve işin gerçeği bu hastalık bulaşıcıdır.

*Yediğimde, içtiğimde, kullandığımda kısacası sahip olduğum her şeyde diğer insanların emeği vardır. O nedenle tüm insanlığa minnettarım.

*Önyargısız insan yoktur dediğimde, önyargılı mı davranmış oluyorum?

*Sorun üreten o kadar çok insan var ki… Çözüm üreten mi? Arıyorum, fakat henüz bulamadım.

(Yakında kitap olarak bastırmayı düşündüğüm Oruç Baba'dan Aforizmalar-2 ön çalışmasından alınmıştır.)