-Han’ım?
-Söyle Davista..
-Anlamak istiyorum,paylaşmak istermisin?
-Anlatacak bir şey değil ama anlatayım:
-M.Ö.2500 dü..Onsuz yapamıyordum..ne yaptımsa olmadı
Bari burnundan bir Kıl ver dedim…Dilendim…
O zamanlar Memlekette Kıl çok önemli idi…
- Sefil şey,Sen kim oluyorsunda benim Burnumun Kılını istiyorsun dedi…
Takip ettim…Yıllarca,yıllarca..Nihayet; birgün Nezle olmuştu..Burnunu silerken
Bir Kıl birlikte düştü…..Sümüklü mendilinin içinden o kılı aldım..anlıyormusun..?
Yüreğime ektim…Çoğaldı,çoğaldı,çoğaldı….Sinemde…
Asırlar geçti,anlıyormusun:Asırlar….
Amerika Sömürücü,Şeyhler Yatçı oldu..
Devran döndü,Kıl rağbetten düştü…
Derken M.S. 2550 de rastlaştık…Kocamış,kocamış, kocamıştı…
Burnunda Kıl falan da kalmamıştı.
Galiba Dişleride Beygirlerle Finkleşirken kırılmıştı
-Tabi sen her Beygire dişlerini gösterirsen öyle olur…
Tanıdı beni..Bana bir kıl verirmisin dedi;Sinenden…
Bilmiyordu sinemdeki bütün kıllar ona aitti…Kelaynaklar gibi Kel kalmıştı..
Düşündüm,düşündüm..;
Verecektim aslında Murdar bir Kıl..
Sonra aklıma geldi:’’Tevazuyu Hak edene göstermesen Kırnatacıya varır…’’
Sen Kimsin ki Benim Kılımı istiyorsun dedim?
-Ne olur?Çok ihtiyacım var dedi..
-Sana Dübürümün kılını bile vermem…Kenefe dökerim ama sana vermem Kılımı..Dedim..
O başka bir yolda ,ben başka bir yolda yürüdük….Bitti,ama kimse ölmedi..
-Sanki ‘’Masumun İntikamı Dünyanın en ağır Hıncıdır’’ gibi Han’ım..
-Öyledir Davista,Ah Öyle….!!!
-Ne olursa olsun..Bir Kıl verseydin keşke Han’ım…
-Ben nasıl bulduysam kılı,Ona yerini söyledim…O da öyle temin etsin Canım…
-İsmi neydi?Han’ım..
-Çokmu Önemli?Memlekette Kaba et mi Yok?....