Bizler âlemi kâinatın mahzunları olduk
Asırlardır nedense horlandık, dışlandık
Evet, cismani olarak vardık, yaşayandık
Ve fakat mefkûrelerimizden uzaklaştık

Ey güzeller güzeli, şefkati ne çok aradık
Senin dinine değil hurafelere saplandık
Kim ne söylemişse düşünmeden inandık
Kendi içimizde garip bölünmeler yaşadık

Kur’anı kerimi, yalnızca ecri için okuduk
Kolay cennete gitme hesabına soyunduk
Her türlü melaneti işleyip, sonra el açtık
Kendimizi tanımadık, sana yakınlaşmadık

Ey güzeller güzeli, ruhumuz bizar, sızı var
Gönülde, amansız hastalıklar nöbet tutar
İnsanlık kalplerden uzaklaştı zulmü yorar
Siyonist mihraklar arzın her yanını kaplar

İnsanlık tarihinde Yahudi ye kim zulmetti
Emperyalist ve küresel güçler hiç acımadı
Aklı sıra medenilik taslayan batı utanmadı
Yahudi’ye, her vakit Müslüman sahip çıktı

Ne garip tecellidir ki İsrail Filistinliyi eziyor
Arakanda mümin diri diri ateşlere veriliyor
Ey güzeller güzeli bu insanlık nereye gidiyor
Akıl, sır ermiyor, gözlerden yaşlar dinmiyor

Hep kadınlar dul, çocuklar yetim bırakılıyor
Onlara sen sahip çıkmıştın, kimse bakmıyor
Boynu bükük ve mağdur Müslüman yanıyor
Ümmetin olanlar ise kendi hesabına bakıyor

Ey güzeller güzeli, akıl, vicdan pasifleştirildi
Bilinçler bilgisiz bırakıldı, basiretler köreldi
Şevk, azim, şecaat, muhakeme feyz tükendi
İnsanlar artık dünya hamallığını çok meyletti

Ey güzeller güzeli, seni anlamak ve yaşamak
Hayatın her alanında bu anlam üzere olmak
Yaşayan Kur’an olmak için sevdasına kanmak
Aşkıyla mücehhez olup, sürurla huzura çıkmak

Mustafa Cilasun