*Dünya dönüyor, aynı zamanda da hızla değişiyor. Ya sen? Bu değişime ayak uydurabiliyor musun? Ya da bundan da vazgeçtim, bu değişimin farkında mısın?
*Adam ‘bir kendini bilmez’; seni nasıl bilecek?
*Çıkarların için sattıklarından elde ettiklerini kâr değil, zarar hanesine yazmalısın.
*Gölgesiyle övünecekti, o nedenle bir an önce güneşin doğmasını istiyordu.
*Yoklama yapılırken adım okunduğunda “Namevcut!” dedim. Sonraki yoklamaların hepsinde “yok” yazıldım.
*Biat kültürü, sorgulayanın da sorgulamanın da düşmanıdır.
*Ben kapitalist değilim. Ama kapitalizmin çökmemesi için dua ediyorum. Çünkü bu çöküşün büyük bir felakete yol açacağını tahmin ediyorum. İşin acıklı tarafı duamın da kabul edilebileceğini zannetmiyorum!
*Milletlerin sonunu hazırlayanlar hainler, beceriksiz yöneticiler ve korkak aydınlardır.
*Yabancıların değil de yakınlarımızın sözleri bizi üzer. Çünkü dalı yaprak değil, meyvedir kıran…
*Maç izleyenler; sporsever mi, sportembel mi?
*Dünyada değersiz bir karış toprak bile yoktur; toprağın değerini bilmeyen insan vardır.
*Tutunacak bir dal aradığında, bolken rahatsız ediyor diye kırdığın dalları hatırladın mı?
*Düştün diye dert etme; önemli değil. Önemli olan düştükten sonra ne yaptığındır.
*Bir fikrin zamanının geldiği, eyleme dönüşmesinden anlaşılır. Eyleme dönüşmeyen fikir, kafada dolaşan bir hayalet gibidir.
*Defolu mal deyip geçmeyin, onların alıcısı sağlamlarından çok daha fazladır.
*Aptallığın da sahtesi vardır. Çünkü bazen aptallık işe yarar. Bunu bilen kimi uyanıklar, aptal numarası yaparlar.
*Sen kavrayamadın, bilemedin ya da göremedin diye gerçekler yok sayılamaz.
*Dünya zaten bana dar geliyor, ne olur siz de biraz daha daraltmayın!
*Aforizma, yolda olanların dillerinden hiç düşürmedikleri, her söylendiğinde değişik anlamlar çağrıştıran bir şarkıdır.
*İnsanların önemli bir kısmı seni anlamaz; geriye kalan kısmı da aslında anlamaz, ama anlıyormuş gibi davranır.
*Umutsuz olmak hoşuna mı gidiyor? Umutlu ol, belki de bunun sonunda da gene çok hoşlandığın umutsuzlukla karşılaşırsın.
*Bana ne yaparsan yap, yeter ki yüreğimle alay etme!
*Piyasada “Yazar Nasıl Olunur?” diye bir kitap dolaşıyor. Bunun için o kadar zahmete ne gerek vardı? Çünkü sorunun cevabı çok basit: Yaza yaza yazar olunur…
*Kazandıkça maddenin esirleri daha gür bir sesle bağırıyorlar: Yetmez… Açız… Hepsini isteriz…
(Yakında kitap olarak bastırmayı düşündüğüm Oruç Baba'dan Aforizmalar-2 ön çalışmasından alınmıştır.)