Sen yeter ki üzülme
Nasıl diliyorsan öyle takıl
Keyif senin, heves senindir
Dünyayı sırtlamak istiyorsun
Her hazzı tatmak azmindesin
Fırsatı ganimet bilen nefessin
İnsanı, kandırmayı seviyorsun
Onun masumluğunu kullanıyor
Suç ve hatayı kabul etmiyorsun
İşine gelmezse tehdit ediyorsun
Daha da ileri gidip can yakıyorsun
Herkes bana hizmet etsin istiyorsun
Kendinden başkasını düşünmüyorsun
Nefsini ihya etmek için çırpınıyorsun
Niyetini fark edenleri de azarlıyorsun
Sen insandan ziyade başkalaşıyorsun
Hep hayvani dürtülerinle yol alıyorsun
Edep ve hayâdan ne hiç hoşlanmıyorsun
Benim kurallarıma göre yaşamalı diyorsun
Yoksa kimseye hayat hakkı tanımıyorsun
Ne eş, dost, ne de akrabaları istemiyorsun
Tenkit edilmekten niye özellikle kaçıyorsun
Bazen çok terliyor hatta leş gibi kokuyorsun
Sana tahammül edenleri hiç umursamıyorsun
Gözün karardı mı hemen hükmünü veriyorsun
Gerekirse kan dökmeyi, marifet addediyorsun
Nefsini çektiği kadına köle gibi davranıyorsun
Hizmetinde bulunanlara hiç itibar etmiyorsun
Karşı geleni, beynini alırım diye korkutuyorsun
Kaç kez cezaevine girip çıktın, hiç ders almadın
Daha beter bir vaziyette nam saldın, arlanmadın
Seni kim görürse kaçmak istiyor, korkudan titriyor
Ve o gözlerine bakmamak için yerin dibine giriyor
İnsan için şeref ve haysiyet ne kadar önemliyken
Aklıselimlik ve kemaliyet sahibi olması gerekirken
Sen serkeş bir vaziyette, zavallı ve viran haldesin
Ne kadar bilmesen de zaten ruhsuz ve kalpsizsin
Bedeni, nefsi için yaşayan sefil, rezil ve kepazesin
Bu zamana kadar yükünü çektik, çünkü çaresizdik
Gardaş dedik, boynumuzu büktük, sabırla yürüdük…

Mustafa Cilasun