Yar...
Her gün içim acıyor
Hangi lahzayı düşünsem sızım başlıyor
Çocukluğum, gençliğim aklıma gelince hüzün başlıyor
Ruhumun hicran damlaları gözyaşım olarak satırları ıslatıyor
Kelimeler sanki hazırda bekliyor, kendiliğinden her nasılsa geliyor
Bu sahneleri yazarken düşünmek bile kifayet etmiyor, an sanki tazeleniyor
Öteler kimi bekliyor, hevesler derdest olup sukuta çekiliyor, umut bile kar etmiyor
Hazan vakti suhuletiyle bana sesleniyor, ey can hesap vakti diyor, sonra sessizliğine çekiliyor
Yerde ki yaprakta, yapraksız dalda, kurumuş ağaçta, suya hasret suda sualler kalbime usulca sesleniyor
Hicaz bir eser imdadıma yetişiyor, gözler nemleniyor, hissiyatım derleniyor, yeter, artık çekilme vakti diyor...

Mustafa Cilasun