Yar...
Yaprağı kopartıp
Dalı hiç acımadan kırarken
Gülün meramından bihaber olup yaşarken
Laleden hiç anlamaz ve melalinde yaşamazken
Kuşun kanadını kırıp bir tarafa atarken, köpeği çağırırken
Garip bir şekilde iştihanın kabardığını görürken çok içerlemiştim
Demek ki bahtım böyleymiş dedim, yıllardır sukut etmeyi öğrenmiştim
Lakin ne zaman bir nefeste edep ve nezaketi, kalbi hassasiyeti görsem içim titrer
Bir insan onsuz nereye gider, kul olmaktan mı söz eder, takva kalbi hassasiyet değil midir yar
Beşer, insan olmak için gayret etmeli, farkında lığa erişince kime ait olduğunu bilmeli, bir başka yol mu var aşkta dirilmeli...

Mustafa Cilasun