Yar…
Artık çok rahatım
Derdi gamdan uzağım
Afakımda saklıdır umutlarım
Mehtabın her sahnesinde sessizce O’na bırakırım

İlk zamanlar
Endişeler içindeydim
Nezaket ve edep için dikkatliydim
Her zaman feda olmayı önceleyen nefestim
Ama artık öğrendim, seni sana bırakmamı istemiştin

Demek ki
Çok yanılmışım
Muhabbetle yaşarız diye umutlanmıştım
Gafilce hülyalara dalmış, hakikat adına yanılmışım
Şevki sürurla beslediğim ümitlerimi bir bir yıkmıştın

Sen heveslerine
Ben umutlarıma tabidim
Sen her keyfiyeti yaşamak isterdin
Ben ise her amelin bir bedeli var derdim
Sen, dert etme her şeyi boş ver demeyi hep söylerdin

Artık
Sana refakat edemezdim
Her yaptığına tahammülü seçemezdim
Niyet ve nasibi her zaman rikkat nispetinde isterdim
Kendi halinde, edebin sessizliğinde nefeslenen kimseydim

Sana
Asla tahakküm edemezdim
Tercihlerin karşısında garipleşen biriydim
Hesabın hangi veçhesinde ve samimiyetindeydin
Gülüp oynamayı, gününü kurtarmayı yaşamak sanırdın

Öte derdim
O’ affeder derdin
Ama kasten yapıyorsun derdim
Ne yapayım içimden geliyor derdin
Ölümden bahsetmeyi hiç sevmezdin, kapatalım derdin
Sen dünya ve nimetleri için yaşamaya adanmış kederdin
Ben her iki dünyada Onun rızasına muhtaç olduğumuzu söylerdim…

Mustafa CİLASUN