Ey yolcu…
Aşktan sual edersin
Peki, niçin perişan bir haldesin
Hangi derdin hengâmesinde inlersin
Aşk, yürek gücüdür
Sefaleti ve acziyeti reddeder
Kalpte en yakından başka
Sair muhabbetlere geçit vermez
Çileyi, cefayı hak bilir yeise düşmez
Bedeni arzu ve iştiyaka ram eylemez
Nefsi, en yakına kulluktan sarfı nazar eylemez
Azim ve irfan, edep ve ihsan içindir
Varlığın yegâne nişanesi O’nda hiç olmaktır
Ruh, bilincin, bilinç dimağın içindedir
Nefes, vakti belli olan bir mürtettir
Aynalar yalan söylemez, zan a tenezzül etmez
Her doğru ve hakikatte
Yalan denilen dünya da öğrenilir, ah etmek kar etmez
Ömür kitabı iki kısımdır
Biri senin iraden olmadan yazılan
Diğeri de bizzat tercihlerinle yaratılandır
Aşk, aklı ve fikri olan gönle itibar eder
Aklıselimlik ve kemali yetin ikamesini bekler
Yoksa yaşamak için yaşayana kim itibar eder
Vasat bir beşerde aşk ve sevda nefisten neşet eder
Ruhsuz ve kalpsiz hevesler girdabında nefes nefse koşar…

Mustafa CİLASUN